نورعلی تابنده

نورعلی تابنده (ملقب به مجذوب علیشاه) (زاه: ۲۱ مهر ماه ۱۳۰۶ بیدخت گناباد)، قطب سلسله دراویش نعمت‌الهی سلطانعلیشاهی گنابادی است. او از مهرماه سال ۱۳۷۱ و پس از مرگ محبوب علیشاه قطب پیشین این سلسله با وصیت او برای جانشینی انتخاب شد. تابنده پس از انقلاب اسلامی مدتی معاون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیر سازمان حج و زیارت و معاون وزارت دادگستری بود.

زندگی

جدش ملا سلطان‌محمد گنابادی (سلطانعلیشاه) (۱۲۵۱-۱۳۲۷ قمری) قطب وقت سلسله نعمت اللهی بود و به همین سبب این سلسله بعد از او به نام «نعمت‌اللهی سلطانعلیشاهی گنابادی» مشهور شد.

تعلیم و تربیت اولیه او تحت سرپرستی پدرش صالح علیشاه بود و در همان موطن خویش مقدمات علوم اسلامی را فرا گرفت و همچنین هیات قدیم و نجوم را نزد پدر آموخت. سپس برای ادامه تحصیلات به تهران آمده و در سال ۱۳۲۴ شمسی از دبیرستان علمیه تهران با رتبه اول به دریافت دانشنامه دیپلم ادبی نایل شد و سال بعد از همان دبیرستان دیپلم طبیعی نیز گرفت. آنگاه در دانشکده حقوق دانشگاه تهران تحصیلات دانشگاهی را ادامه داده و در سال ۱۳۲۷ در رشته حقوق قضایی به دریافت درجه لیسانس موفق شدند و همزمان مطالعه و تحقیق را در معارف اسلامی خصوصا فقه و اصول نزد اساتید فن بالاخص برادر خود جناب حاج سلطانحسین تابنده آموخت و در کلاس‌های درس محمود شهابی و سید محمد مشکوة و شیخ محمد سنگلجی شرکت کرد.

در این ایام ابتدا در وزارت امور خارجه مشغول به کار شد. و پس از مدت کوتاهی در سال ۱۳۲۹ به وزارت دادگستری منتقل شد و مدتها عهده‌دار شغل ریاست اداره سرپرستی دادسرای تهران و متعاقبا مستشاری دادگاه استان تهران بود. در اوایل خدمت دادگستری که در دادگستری مشهد مشغول به کار بود، برای ادامه تحصیل به کشور فرانسه عزیمت کرد و در آنجا در سال ۱۳۳۶ شمسی درجه دکتری حقوق را از دانشگاه پاریس اخذ کرد، ضمن اینکه در رشته زبان فرانسه نیز مشغول به تحصیل بود و دیپلم آن را دریافت کرد. در ایام اقامت در فرانسه با اسلام‌شناس مشهور هانری کربن که علاقه به عرفان و معارف شیعه داشت، در تماس بوده و در کلاس‌های درس وی حاضر می‌شدند. کربن که با بزرگان سلسله نعمت اللهی گنابادی آشنایی داشت و اظهار علاقه می‌کرد، به او توصیه و اصرار کرد که در باره این سلسله مطلبی بنویسد و به این ترتیب رساله‌ای به زبان فرانسه با موضوع «شرح مکتب و طریقه حاج ملا سلطان محمد گنابادی و یک قرن مکتب او» در انستیتوی تحقیقات عالیه زیر نظر کربن گرفته و به ثبت رسانیدو یادداشتهای تحقیق را فراهم آورد که به انجام نرسید.

پس از بازگشت به ایران در مشاغل مختلف قضایی در وزارت دادگستری و تدریس در دانشکده‌های حقوق مشغول شد. بار دیگر در شهریور ۱۳۴۷ با بورس دولت فرانسه جهت مطالعات حقوقی قضایی عازم پاریس شدو در موسسه بین‌المللی مدیریت (I.I.A.P.) مشغول به تحصیل و تحقیق گردیدو موفق به اخذ دیپلم مدیریت قضایی از آن موسسه شد. پس از بازنشستگی در سال ۱۳۵۵ گاه به شغل وکالت دادگستری نیز اشتغال داشت و در دوران انقلاب اسلامی، وکالت غالب روحانیون و دانشجویان مورد تعقیب را افتخاراً می‌پذیرفت. پس از انقلاب هم مدتی به سمت معاونت وزارت ارشاد و عضویت هیات امنا و مدیریت سازمان حج و زیارت و معاونت و وزارت دادگستری منصوب گردید و مجددا در مهر ماه ۱۳۵۹ به درخواست شخصی بازنشسته شد.

وی در کنار تحصیل علوم دینی و دانشگاهی و تحقیق و تالیف، در سال ۱۳۳۱ شمسی نزد پدرش قدم به «وادی فقر و ایمان» نهاد. پس از رحلت قطب وقت سلسله، جناب آقای حاج علی تابنده محبوب علیشاه در ۲۷ دی ماه ۱۳۷۵ با فرمان وصایتی که در تاریخ ۲۸ مهر ماه ۱۳۷۱ (۲۲ ربیع الثانی ۱۴۱۳) از وی نوشته شده بود به مقام جانشینی وی با لقب طریقتی «مجذوب علیشاه» نایل گردید.

منبع: ویکی پدیا